Λαμπρά... θα σκεφτεί ο αφηγητής και θα συνεχίσει το έργον του! Όταν μετά από το δυσάρεστο συμβάν άνοιξαν οι ουρανοί της οικουμένης από τη βροχή και οι κληρονόμοι του πατρός τη διαθήκη στον συμβολαιογράφο του χωριού τους, αντελήφθησαν άπαντες ότι στον μεγαλύτερο γιο του ο αποθανών άφηνε για κληρονομιά τον μύλο του, στον δεύτερο γιο του έδινε τον πιστό γάιδαρό του τον Θωμά για να του κρατά συντροφιά, αλλά και για να πραγματώνει όλα του τα θελήματα και στον μικρότερο υιό του -τον αδικημένο της υπόθεσης- κληροδοτούσε τον κεραμιδόγατο του, τον επονομαζόμενο και Έλληνα! Έτσι φώναζε τον γάτο του ο γέρο μυλωνάς! Έλληνα... Ο μικρός γιος του μυλωνά, δεν ήθελε να πιστέψει όσα άκουγε να βγαίνουν από το στόμα του συμβολαιογράφου κι έπεσε σε βαθιά απελπισία με μερικά κουταλάκια μελαγχολίας πασπαλισμένα πάνω από αυτήν.